MUZEUM ARCHEOLOGICZNE
5612
W cyklu "Prezentujemy zbiory Muzeum Archeologicznego w Neapolu" dziś pomnik AGRYPINY MŁODSZEJ
.
Jest to statua z brązu pochodząca z teatru w Herkulanum mierząca i tu uwaga, bo w katalogu na jednej stronie podawane są 2 wysokości: 195 cm i 216 cm.... i bądź tu człowieku mądry. 21 cm to jednak spora różnica, a postać nie stoi nawet na żadnym postumencie, który tłumaczyłby różnice w podawanych wymiarach (raz wysokość postaci, raz wysokość pomnika). Doprawdy prezentując zbiory muzealne sztuka po sztuce można się dowiedzieć wielu ciekawych rzeczy.... także tego, że pracownicy muzeum najwyraźniej nie traktują swojej pracy zbyt poważnie. Nr katalogowy dzieła 5612.
.
Agrypina Młodsza to matka Nerona. Pisałam już o niej opisując któregoś razu grób Agrypiny w Bacoli. Zatem po prostu przypomnę kilka faktów z jej życia:
.
Agrypina należała do trzech najbardziej wpływowych kobiet w Cesarstwie Rzymskim. Giulia Agryppina Augusta zwana Agryppiną Minore, dla odróżnienia od jej własnej matki Agryppiny Maggiore, była córką Germanica, dowódcy wojsk cesarskich. Urodziła się w obecnej Kolonii 6 listopada 15 roku, w kwaterze wojsk swojego ojca. Od dzieciństwa była „przyzwyczajona” do widoku przemocy, takie to niewątpliwie były czasy. Wygrywał silniejszy, sprytniejszy i inteligentniejszy i tę wiedzę szybko przyswoiła. Straciła ojca mając 4 lata, jej matka popełniła samobójstwo.
Mając lat 13 została zmuszona przez cesarza Tyberiusza do poślubienia starszego od siebie o ponad 30 lat Gnejusza Domicjusza Ahenobarbusa, którego nienawidziła i z którym miała swego jedynego syna, późniejszego cesarza Nerona.
W 37 roku umiera cesarz Tyberiusz, uduszony poduszką przez brata Agrypiny, Kaligulę i to właśnie Kaligula zostaje następnym cesarzem, a 22 letnia wówczas Agrypina otrzymuje tytuł siostry cesarza i wszystkie związane z nim zaszczyty. To jej się zapewne bardzo podobało.
Rok później, w wieku 23 lat rodzi Nerona. Jej mąż, znany ze swego okrucieństwa, miał odpowiedzieć składającym mu gratulacje z okazji narodzin syna, że potomek jego i Agrypiny musi okazać się potworem. Ileż było racji w tej przepowiedni pokazała nam historia.
Agrypina była kobietą bardzo ambitną a przywileje związane z byciem siostrą cesarza bardzo jej zapewne odpowiadały. Brylując na cesarskim dworze była oskarżana m.in. o kazirodcze stosunki z bratem oraz o cudzołożenie z mężem swej młodszej siostry Markiem Emiliuszem Lepidusem.
W 39 roku wykryto spisek przeciwko Kaliguli i jako jedna z podejrzanych o współudział została zesłana na jedną z wysp, gdzie zajmowała się poławianiem pereł. Być może na oskarżenia miał wpływ także fakt, że w 40 r. zmarł jej mąż, a brat Kaligula, jako współspadkobierca małego Nerona mógł w ten sposób zagarnąć znaczną część jej majątku.
Kaligula, wraz z żoną i córką, zostaje zamordowany w 41 roku i wtedy Agrypina może powrócić z wygnania. W tym samym roku wychodzi powtórnie za mąż, za Pasjenusa Kryspusa, o śmierć którego jest potem oskarżana. Cóż, nie było to zapewne małżeństwo z miłości, i nie stanowiło spełnienia jej ambicji.
Jej ambicje sięgały znacznie wyżej. Spełniła je w 49 r., zostając czwartą żoną swego stryja i cesarza Klaudiusza. Po ślubie z cesarzem otrzymała tytuł augusty, a także znaczny wpływ na rządy. Bez cienia litości pozbywała się niewygodnych dla siebie ludzi.
Jej syn ma wówczas 11 lat. Przekonuje ona Klaudiusza, by ten go adoptował. W ten sposób osłabia pozycję naturalnego syna cesarza, małoletniego Brytanika. Zmusza też Nerona do poślubienia córki Klaudiusza Oktawii, ciągle mając na uwadze jego późniejsze osadzenie na tronie.
Jej plany są zagrożone w chwili, gdy cesarz planuje uznanie Brytanika na pełnoletniego, bez oporów więc truje swego męża grzybami, przy pomocy trucicielki Locusty. Następcą Klaudiusza zostaje Neron i przez pierwszy okres to właśnie Agrypina sprawuje realne rządy w cesarstwie.
Relacje z synem zaczynają się jednak pogarszać, gdy Neron niezadowolony ze swego małżeństwa rzuca się w wir miłosnych uciech oddalając się od żony Oktawii. Niezadowolona Agrypina straszy go odsunięciem od władzy i przekazaniem jej Brytanikowi, czym przyczynia się do przedwczesnej śmierci chłopca. Zostaje on otruty przez Nerona na dzień przed swymi 14 urodzinami, kiedy to miał zostać uznany za pełnoletniego.
Neron wypędza też matkę z pałacu i odtąd ma ona żyć, jak osoba prywatna. Nie przestaje jednak obawiać się jej wpływu i jej ludzi.
Kiedy kolejną kochanką Nerona zostaje okrutna Poppea Sabina, która ma równie wielkie ambicje by zostać cesarzową, bez trudu udaje jej się przekonać cesarza o konieczności pozbycia się Agrypiny.
Neron, zafascynowany teatrem wymyśla podstęp. Pod pretekstem doprowadzenia do zgody zaprasza Agrypinę do Baia, gdzie znajdował się w cesarskim ośrodku termalnym i miał tam spędzić święta ku czci Minerwy. Agrypina przybyła na wezwanie syna, a ten podczas uczty często ją obejmuje i całuje pokazując wszem i wobec swą synowską miłość.
W tym czasie jego ludzie przygotowują statek, którym Agrypina miała udać się w drogę powrotną. Nad łóżkiem w jej kajucie zawieszają olbrzymi ładunek z ołowiu, który w odpowiedniej chwili miał spaść, przygnieść jej ciało i zabić.
Jednak noc była spokojna i gwiaździsta i najwyraźniej Agrypina nie udała się na spoczynek, kiedy więc ładunek opadł na łóżko, jej tam nie było. Zginął jeden z jej ludzi, natomiast ona wraz ze swą towarzyszką, zapewne wskutek wstrząsu, wyleciały za burtę. Towarzysząca jej dama, Acerronia zaczęła od razu krzyczeć, że to ona jest matką Nerona, w przekonaniu, że tym sposobem w pierwszej kolejności zostanie uratowana. Jednak zamiast ratunku spotkały ją uderzenia wioseł, które pozbawiły ją życia.
Agrypina w lot zrozumiała czyja to sprawka, a ponieważ była dobrą pływaczką wpław udała się w kierunku brzegu. W ciszy i ciemności udało jej się dotrzeć do lądu, a stamtąd rybacką łodzią na jezioro Lucrino, gdzie schroniła się w jednej z willi.
Gdy Neron dowiedział się, że Agrypina żyje, obawiając się jej zemsty a także oskarżenia o próbę matkobójstwa, co nawet w okrutnych czasach cesarstwa była uznawane za niewybaczalną zbrodnię, wysłał do Baia swego wieloletniego sługę Aniceto w celu zgładzenia matki.
Gdy Agrypina zobaczyła Aniceto w swej sypialni miała rzec: “zadaj cios w łono, które wydało na świat Nerona”. Był marzec 59 roku.
Tak zginęła Agrypina, matka Nerona. O jej śmierci zadecydował syn, który był prawdopodobnie jedyną osobą, którą w życiu kochała, jeśli w ogóle potrafiła kochać. A jednak ten syn rósł patrząc na okrucieństwa, których i ona sama się dopuszczała, nie dziwi zatem fakt, że był on całkowicie pozbawiony moralności. Matka nauczyła go, że cel uświęca środki i niejako zebrała skutki tej nauki.
Autorka bloga zaprasza wszystkich chętnych na zwiedzanie Podziemnego Neapolu PO POLSKU (również po rosyjsku) oraz na tzw SPACERY Z SOKRATESEM
Bình luận