ZEGAR JEDYNY W EUROPIE
zdjęcie: Ewa Krystyna Górecka
Po próbie odkrycia, jakimi to cnotami odznaczał się król Karol Burbon pozostańmy jeszcze przez chwilę na Piazza Dante, placu, który kryje w sobie wiele tajemnic i niespodzianek. Jedna z nich skrywa się właśnie dokładnie pomiędzy cnotami króla Karola.
Otóż Luigi Vanvitelli zaprojektował plac, nazwany na cześć króla Foro Carollino, oddzielony od starego miasta obszernym budynkiem, którego budowę ukończono w 1765 roku i który zawiera w sobie fragment murów miejskich i zwieńczony jest 26 figurami przedstawiający cnoty. Pośrodku, pomiędzy dwoma zakrzywionymi skrzydłami, znajduje się ogromna nisza, w której prawdopodobnie zamierzano umieścić posąg Karola III. Pomnik jednak nie powstał.
W 1843 r. powstało za to w niszy wejście do konwentu jezuitów, a 10 lat później, w 1853 roku, na wieży został umieszczony niezwykły zegar.
Jest to tak zwany l’Equazione del Tempo, astronomiczny zegar, jedyny taki w Europie, który pokazuje nam różnicę pomiędzy czasem astronomicznym a czasem, którym posługujemy się w codziennym życiu.
O co dokładnie chodzi?
Należy wyjaśnić, że nie wszystkie dni słoneczne mają tę samą długość, prawdziwy czas słoneczny płynie bowiem niejednostajnie. Prawdziwe południe następuje zawsze podczas górowania Słońca, kiedy znajduje się ono dokładnie nad lokalnym południkiem ziemskim, czyli kiedy znajduje się w Zenicie. Ale z powodu niejednostajności czasu, trudno byłoby skonstruować czasomierz, który pokazywałby prawdziwe południe każdego dnia. Stąd też wprowadzono tzw. średni czas słoneczny, na którym opiera się używany przez nas czas urzędowy.
I tu na scenę wchodzi zegar z Piazza Dante, który możemy nazwać „wyrównywaczem czasu”. Pokazuje on dokładnie, o ile minut średni czas słoneczny różni się w danym momencie od prawdziwego czasu słonecznego. Różnica może wynosić nie więcej niż 15 min. w przód lub w tył, tzn. może on się spieszyć lub opóźniać. Stąd też na wieży budynku znajdującego się na Piazza Dante możemy zauważyć dwie tarcze zegarowe. Pierwsza to zwykły zegar wieżowy pokazujący nam właściwą godzinę (czas średni). Poniżej znajduje się mniejsza tarcza zegarowa z jedną tylko wskazówką, która odchyla się bądź na zachód (w lewo) bądź na wschód (w prawo), pokazując nam, jaka jest minutowa różnica między średnim czasem słonecznym a prawdziwym czasem słonecznym. Jeśli wskazówka znajduje się na lewo, oznacza to, że musimy dodać wskazywaną liczbę minut do naszego czasu na zegarze, żeby otrzymać prawdziwy czas słoneczny, gdy zaś jest po prawej minuty musimy odjąć. Jeśli wskazówka znajduje się na środku oznacza to, że oba czasy się pokrywają. Dzieje się tak tylko cztery razy do roku: 15 kwietnia, 15 czerwca, 1 września i 25 grudnia, natomiast maksymalne odchylenia następują 12 lutego, 15 maja, 27 lipca i 3 listopada.
I tu jeszcze jedna ciekawostka, którą podaję za dr Edgardo Filippone z Uniwersytetu Fryderyka II: słońce nad Neapolem NIGDY nie osiąga Zenitu czyli kąta 90 stopni. Maksymalny kąt, jaki może osiągnąć to kąt 72°. Możemy zatem zażartować, że w Neapolu nigdy nie ma południa. Prawdziwy czas słoneczny podaje się zatem dla momentu kiedy słońce znajduje się w zenicie w stosunku do lokalnego południka przebiegającego przez Neapol.
Autorka wpisu zaprasza wszystkich chętnych na zwiedzanie Podziemnego Neapolu PO POLSKU (również po rosyjsku) oraz na tzw SPACERY Z SOKRATESEM
Comentarios