MUZEUM ARCHEOLOGICZNE
6257
W cyklu "Prezentujemy zbiory Muzeum Archeologicznego w Neapolu" GŁOWA APOLLA
.
Apollo, bliźniaczy brat Artemidy, uważany był za boga piękna, światła, życia, śmierci, zarazy, muzyki, wróżb, prawdy, prawa, porządku, patrona sztuki i poezji, przewodnika muz, natchnienia, lecznictwa i uzdrawiania, łucznictwa, kawalerów, wieszczek. Swą siedzibę miał na szczycie góry Parnas w Delfach, skąd zsyłał natchnienie. Mury okalające dom Apollina okalały też miejsce słynnej wyroczni delfickiej.
.
Apollo był najprzystojniejszym bogiem spośród mężczyzn. Smukły, o marzącym czole, nad którym piętrzyły się złote loki, onieśmielał jarzącym spojrzeniem swych błękitnych oczu....
.
.... no wystarczy spojrzeć na zdjęcie
.
Był zazdrosny i zawistny, np. zacięcie konkurował z flecistą frygijskim Marsjaszem o miano najlepszego muzyka. I nawet kiedy ten oddał mu pierwszeństwo, Apollo skrępował mu ręce i nogi, przywiązał do drzewa i obdarł żywcem ze skóry. Na jego życzenie Artemida przebiła strzałą z łuku ukochaną Apollina Koronis, która zakochawszy się w śmiertelniku Ischysie wzgardziła miłością Apolla. A kiedy Zeus raził piorunem Asklepiosa (syna Apollina), ten w zemście zabił kilku cyklopów z kuźni Hefajstosa. Za to morderstwo Apollo musiał przez dziewięć lat służyć jako parobek u króla Admeta w Tesalii.
.
Grecy wywodzili jego imię od słowa "apollymi" tzn niszczę, zabijam i uważali go za boga gwałtownej śmierci. Ale też od słowa "abol", czyli jabłko (źródło wiedzy). Zabijając węża-smoka Pytona (lub Delfyne), strzegącego bramy do tajemnej wiedzy ukrytej pod ziemią, przejął władzę nad wyrocznią w Delfach . W ramach ekspiacji za zabicie Pytona ustanowił Igrzyska Pytyjskie.
.
Łuk i lira, którymi posługuje się Apollo, mogą być interpretowane jako narzędzia przeciwstawne (mordu i oczyszczenia). Może być to również w rzeczywistości jedno, najbardziej pierwotne, instrumentum – symbol władzy nad życiem i śmiercią oraz wiedzy.
.
Apollo nie miał żony ani szczęścia w miłości. Boginie, nimfy i kobiety śmiertelne, które do niego wzdychały nigdy nie mogły zatrzymać go dłużej przy sobie. Natomiast te, które darzył afektem, nie odpowiadały na jego zaloty.
.
Apollo był zakochany w Dafne, córce Gai i Penejosa. Dziewczyna jednak odrzucała jego zaloty. Apollo postanowił zdobyć Dafne za wszelką cenę. Ścigał ją tak długo, aż dziewczyna straciła siły. Dziewczyna poprosiła wtedy ojca – boga rzeki – o pomoc. Penejos spełnił prośbę córki. Dafne zmieniła się w drzewo laurowe. Apollo załamał się po metamorfozie swej wybranki. Z gałęzi drzewa uplótł wieniec, który odtąd ozdabiał jego głowę.
.
A nasza głowa.... "o marzącym czole, nad którym piętrzyły się złote loki" datowana jest na II połowę I w. n.e., wykonana została z białego marmuru i osiąga wysokość 27 cm. Nr katalogowy 6257.
Autorka bloga zaprasza wszystkich chętnych na zwiedzanie Podziemnego Neapolu PO POLSKU również po rosyjsku)oraz na tzw SPACERY Z SOKRATESEM
Comments