CARAVAGGIO W NEAPOLU
CARAVAGGIO: Siedem uczynków miłosierdzia względem ciała
Urodził się w Mediolanie 29 września 1571 roku. Był synem Ferma Merisiego, który pracował u księcia Mediolanu, Francesco Sforzy, jako zarządca, architekt i dekorator wnętrz. Z powodu zarazy Ferma Merisi wraz z rodziną ucieka do miejscowości CARAVAGGIO. I tam prawdopodobnie dorastał Michelangelo Merisi da Caravaggio znany całemu światu po prostu jako CARAVAGGIO.
Mając 13 lat młody Michelangelo zaczął uczyć się malarstwa w Mediolanie, a mając lat 21 wyruszył do Rzymu. Tam najął się jako rzemieślnik w pracowni malarza Giuseppe Casariego, nadwornego malarza papieża Klemensa VIII, u którego pracował jednak zaledwie 2 lata, by potem malować obrazy na własną rękę.
W tym czasie powstaje wiele dzieł o tematyce religijnej charakteryzujących się dużym realizmem, co często było powodem odrzucania gotowych dzieł przez zleceniodawców, którym zbytni realizm jawił się jako wulgarny.
W Rzymie młody Caravaggio prowadzi dość burzliwe i hulaszcze życie, nie stroniąc od kobiet, alkoholu oraz rękoczynów. Nie miał on łagodnego charakteru, łatwo wpadał w gniew obrażając swych towarzyszy i wszczynając bójki. Często bywał aresztowany przez policję i pozywany do sądu, ale jako utalentowany malarz miał też wysoko postawionych protektorów, którzy pomagali mu zawsze wychodzić z opresji. Do czasu jednakże.
29 maja 1606 roku podczas jednej z awantur Caravaggio zabija, prawdopodobnie nieumyślnie, Rannuccia Tomassoniego i tego już protektorzy nie mogą „zamieść pod dywan”. Caravaggio zostaje wyjęty spod prawa i skazany na karę śmierci, ale dzięki pomocy przyjaciół udaje mu się uciec do Neapolu. Tam zostaje protegowanym rodziny Colonnów związanych ze Sforzami z Mediolanu. Zamieszkuje w Quartieri Spagnoli, aczkolwiek trudno ustalić dokładnie gdzie.
W tym czasie maluje dla Kongregacji Pio Monte della Misericordia słynne dzieło „Siedem dzieł Miłosierdzia” („Le sette opere della Misericordia”), które można dziś podziwiać w muzeum Pio Monte della Misericordia przy via Tribunali. Jest to jedno z najwspanialszych dzieł Caravaggia i najbardziej neapolitańskie, na obrazie artysta ukazuje jeden z zaułków dzielnicy hiszpańskiej, w której mieszkał, oraz bardzo realistycznie przedstawia spotykanych tam ludzi. Za ten obraz artysta otrzymał 470 dukatów.
CARAVAGGIO: Biczowanie
Po kilku miesiącach spędzonych w Neapolu Caravaggio opuszcza miasto i udaje się na Maltę, do Zakonu Braci Maltańskich, licząc na to, że pomogą mu oni uzyskać przebaczenie i ułaskawienie od papieża i powrócić do Rzymu. Zostaje tam nadwornym malarzem, a nawet rycerzem zakonu. To właśnie na Malcie powstaje jedyny podpisany przez artystę obraz „Ścięcie św. Jana Chrzciciela”.
Niestety i tym razem jego choleryczny charakter bierze górę. Podczas jednej z biesiad obraził on i być może pobił jednego z wysoko postawionych Braci Maltańskich, który potem określi go jako człowieka zgniłego i zepsutego. Po tym fakcie zostaje on wtrącony do więzienia i nie może być już mowy o pomocy Zakonu w uzyskaniu ułaskawienia. Caravaggio ucieka więc na Sycylię, ale po 9 miesiącach, goniony przez wrogów postanawia ponownie schronić się w Neapolu.
Tym razem zamieszkuje w Palazzo Cellammare w dzielnicy Chiaia. Maluje w tym czasie trzy wspaniałe dzieła dla kościoła Sant’Anna dei Lombardi, które jednak ulegają zniszczeniu wskutek trzęsienia ziemi w 1805 roku. Powstają też w tym czasie „Biczowanie Chrystusa” obraz dla kościoła San Domenico Maggiore, zamówiony przez rodzinę De Franchis do familijnej kaplicy, który obecnie znajduje się w Muzeum Capodimonte (malarz otrzymał za niego olbrzymią na owe czasy sumę 300 denarów) i „Męczeństwo św. Urszuli” obecnie wystawione w Palazzo Zevallos przy via Toledo.
W tym okresie powstaje jeszcze jeden obraz „Madonna Różańcowa”, który został odrzucony przez kilka kościołów w mieście, by w końcu zostać zakupionym przez braci dominikanów z Antwerpii i obecnie znajduje się w Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu.
CARAVAGGIO: Męczeństwo świętej Urszuli
Kiedy artysta nie maluje prowadzi, jak zawsze, rozpustne życie w neapolitańskich tawernach, poświęcając swój czas na kobiety, wino i grę w karty. I po raz kolejny popada w tarapaty.
W Tawernie del Cerriglio (istniejącej po dziś dzień) przy via Sedile di Porto, wdaje się w sprzeczkę podczas której zostaje dotkliwie pobity, tak, że po Neapolu roznosi się wiadomość, że został on zamordowany. Do dziś nie wiadomo, jaka była przyczyna sporu. Tawerna była miejscem spotkań zarówno szlachetnie urodzonych jak i pochodzących z plebsu neapolitańczyków, gdzie przychodzono dobrze zjeść, wypić, a także skorzystać z usług portowych dziewek.
Krótko po tym incydencie Caravaggio, być może poinformowany o możliwości uzyskania ułaskawienia od papieża postanawia udać się do Rzymu. Zaokrętowuje się w sekrecie na statku udającym się do Porto Ercole w Toskanii, by stamtąd udać się do Palo, na terytorium papieskim, ale przez przypadek zostaje aresztowany. Po uwolnieniu powraca do Porto Ercole w celu odzyskania płócien, które wiózł ze sobą jako dar dla Papieża. Niestety jego statek zdążył już wypłynąć w drogę powrotną do Neapolu.
Trawiony gorączką i pełen desperacji artysta udaje się na plażę w Porto Ercole, gdzie umiera 18 lipca 1610, w wieku zaledwie 39 lat.
Kilka dni później do Neapolu docierają dokumenty z aktem ułaskawienia. Dla artysty niestety za późno.
Autorka wpisu zaprasza wszystkich chętnych na zwiedzanie Podziemnego Neapolu PO POLSKU (również po rosyjsku) oraz na tzw SPACERY Z SOKRATESEM
Comments