FONTANNA DEL SERINO
Pochodzę z Torunia, pięknego, gotyckiego, nadwiślańskiego miasta, które po dziś dzień zachowało swój średniowieczny układ topograficzny i wiele zabytkowych kościołów i kamienic, a także średniowieczne mury miejskie wraz z bramami i basztami, w tym najbardziej znaną – Krzywą Wieżą. Nie wszystko jednak się zachowało, wiele bram i baszt zostało wyburzonych w XIX wieku, po to by przystosować miasto do ruchu samochodowego, by poszerzyć ulice i „otworzyć” miasto na zewnątrz, połączyć je z przedmieściami. Na szczęście XIX wiek to już czas pierwszych fotografii, więc to czego dziś już nie ma mogłam przynajmniej obejrzeć na starych zdjęciach, wyobrazić sobie to moje rodzinne miasto takim jakim było. Uwielbiałam te wycieczki do przeszłości, oglądałam stare fotografie a potem biegłam do miejsc, które przedstawiały, zamykałam oczy i wyobrażałam sobie, jak to kiedyś było.
Do dziś lubię wracać do odległych czasów i wyobrażać sobie miejsca, które znam, takimi, jakimi były kiedyś. W odróżnieniu od większości osób odwiedzających Palazzo Zevalos, żeby obejrzeć tam Caravaggia lub czasowe wystawy, ja biegam tam, by popatrzeć na neapolitańskie obrazy z widokami Neapolu sprzed wieków. Dlatego też dzisiaj chcę was zabrać w jedną z takich moich podróży, do Neapolu sprzed jakiś 150 lat, na Piazza del Plebiscito, który niby jest taki sam jak dziś, a jednak inny. Chcę wam pokazać fontannę, której już nie ma, Fontannę del Serino.
Każdy, kto odwiedził ze mną podziemny Neapol i odbył podróż po akwedukcie usłyszał ode mnie tę nazwę. Serino to źródło wypływające z gór w okolicach Avellino, od którego Rzymianie, w I wieku naszej ery poprowadzili akwedukt długości prawie 100 km, zaopatrujący w wodę miejscowości od Avellino, przez Neapol i Pozzuoli aż po Capo Miseno. Należy przy tym przypomnieć, że pierwszy akwedukt w Neapolu, którego korzenie sięgają V wieku p.n.e. był stworzony przez Greków i wykorzystywał wodę z pobliskiej rzeki Sebeto. Od I w. n.e. istniały tu zatem dwa akwedukty, które zostały zreformowane i połączone w I poł. XVII wieku. Powstał wówczas tzw. Akwedukt Carmignano, ciągle z wodą ze źródła Serino.
Akwedukt został zamknięty w 1884 roku z powodu wybuchu w mieście epidemii cholery, której przyczyną była zakażona woda. Podziemne cysterny Neapolu zostały wówczas wysuszone, a rok później otwarty został nowy akwedukt, ciągle wykorzystujący źródło Serino, z tym że woda nie była już magazynowana w podziemnych cysternach, ale poprowadzona rurami. Właśnie dla uczczenia otwarcia nowego akweduktu na Piazza del Plebiscito postawiono fontannę, którą nazwano Fontanna del Serino.
Fontanna, uroczyście otwarta w 1885 roku, przetrwała na placu 48 lat i została rozebrana w 1933 roku, prawdopodobnie z powodu ślubu księcia Amadeo di Savoia z Anne Hélène Marie d’Orléans. Chciano prawdopodobnie uniknąć problemów z przejazdem orszaku weselnego przez Piazza del Plebiscito.
W 1985 roku, z okazji 100-lecia powstania owego akweduktu postanowiono ponownie ustawić na placu Fontannę del Serino. Pojawił się jednak problem, ponieważ nie można było jej odnaleźć. Nikt nie wiedział, co się z nią stało. Miasto rozwiązało problem ustawiając na Piazza del Plebiscito nową fontannę, która była dokładną kopią tej wcześniejszej.
Niestety wkrótce po inauguracji nowej fontanny, powstałej z cegieł i cementu, przestano się nią interesować, tak że szybko uległa degradacji. Rozebrano ją zaledwie rok później, z powodu pierwszej oficjalnej wizyty w tym mieście Prezydenta Republiki Francesco Cossiga.
Autorka bloga zaprasza wszystkich chętnych na zwiedzanie Podziemnego Neapolu PO POLSKU (również po rosyjsku) oraz na tzw SPACERY Z SOKRATESEM
Comments