8. PALAZZO SANFELICE
- Ewa Krystyna Górecka
- 3 lut 2019
- 2 minut(y) czytania
Zaktualizowano: 7 lis 2023
mówisz Sanfelice i myślisz: SCHODY
Ferdinando Sanfelice to jeden z najbardziej znanych architektów działających w Neapolu. Urodził się, umarł i tworzył w tym mieście. Zasłynął przede wszystkich jako twórca niezwykłych schodów, tych najbardziej znanych znajdujących się w Palazzo Spagnuolo, ale też wielu wielu innych, zdobiących pałace i kościoły Neapolu.
W latach 1724-28 Ferdinando zaprojektował nową siedzibę dla własnej rodziny. Miała ona powstać w rejonie Sanita’, który wówczas znajdował się jeszcze poza murami miasta, poza miejskim zgiełkiem i hałasem. Już wcześniej rodzina Sanfelice zakupiła tam jedną z kamienic, a nasz architekt dokupił ziemię tuż obok, by w swym projekcie nie tylko wybudować nowy pałac ale i połączyć go z dotychczasową siedzibą. Oba pałace zyskały bliźniacze portale wykonane z tzw. piperno i marmuru i ozdobione specjalnymi tablicami umieszczonymi pomiędzy syrenami i balkonami pierwszego piętra. Na tablicach wyryte zostały napisy po neapolitańsku.
Napis nad portalem pałacu, który został wykonany od fundamentów głosi: „Ferdinando Sanfelice, neapolitański patrycjusz, z uwagi na niezwykłe właściwości zdrowotne tego miejsca, wybudował ten pałac od fundamentów. Był jego projektantem, wykonawcą i właścicielem. Roku Pańskiego 1728.”
Z kolei nad drugą kamienicą, tą, która wcześniej należała do rodziny Sanfelice, umieszczono napis: „Ferdinando Sanfelice, neapolitański patrycjusz, odrestaurował ten pałac dla nadania mu bardziej szlachetnej formy, powiększając go i dekorując”
W podwórzach obu pałaców znajdują się schody zaprojektowane przez Ferdynanda.
W pierwszym, starszym pałacu, podwórze ma kształt ośmiokąta, bieg schodów i ich nachylenie zostały dostosowane do ośmiokątnych ścian.
schody w starszej kamienicy
W nowszym pałacu, dwubiegowe schody przypominają te z Palazzo Spagnuolo i określane są przez miejscowych „skrzydłami sokoła”.
Schody są częściowo zabudowane, z owalnymi otworami, co nadaje im niezwykłego charakteru. Nic zatem dziwnego, że wielokrotnie służyły, jako scenografia do kręconych w Neapolu filmów. Występowały m. in. w filmie „Te fantasmy”, zrealizowanym na podstawie słynnej komedii Eduarda de Filippo pod tym samym tytułem. Możemy je też rozpoznać w filmie Nanni’ego Loy’a „Cztery dni Neapolu” opowiadającego o czterodniowym powstaniu neapolitańczyków przeciwko hitlerowcom, które zakończyło się 1 października 1943 r. wyrzuceniem Niemców z miasta. W filmie „Gege’ Bellavita” wyreżyserowanym przez Pasquale Festa Campanile, w niektórych odcinkach włoskiego serialu „Pupetta – il coraggio e la passione”, oraz w trzecim sezonie słynnej „Gamorry”. Schody te stanowiły też inspirację dla scenografii trzeciego aktu opery „La gatta Cenerentola” Roberta de Simone. No i w tej właśnie kamienicy mieszka Mina Settembre, tytułowa bohaterka serialu pojawiającego się na antenie Rai1.
Projektowane przez Ferdinando Sanfelice schody były w swej strukturze pomyślane nie tylko, jako konieczny element pozwalający mieszkańcom dostać się na wyższe partie pałacu, ale przede wszystkim jako miejsce spotkań mieszkańców pałacu, miejsce tętniące życiem, integrujące krewnych i sąsiadów.
Ciekawostkę, stanowi fakt pokrycia stopni schodów rodzajem skały łupkowej tzw. pietra di lavagna na cześć żony Ferdinanda Sanfelice, która pochodziła dokładnie z miejscowości Lavagna w Ligurii.
Autorka wpisu zaprasza wszystkich chętnych na zwiedzanie Podziemnego Neapolu PO POLSKU (również po rosyjsku) oraz na tzw SPACERY Z SOKRATESEM
コメント