MUZEUM ARCHEOLOGICZNE
6049
W cyklu "Prezentujemy zbiory Muzeum Archeologicznego w Neapolu" POSĄG CESARZA TYBERIUSZA
.
Tyberiusz to rzymski cesarz żyjący na przełomie wieków pierwszych czyli I w. p.n.e. i I w. n.e. Był on pasierbem i następcą Oktawiana Augusta. Był członkiem rodu Klaudiuszów. Dzięki adopcji przez Augusta wszedł natomiast do rodu Juliuszów. Wszyscy kolejni cesarze, aż do Nerona, byli w różnym stopniu spokrewnieni z tymi rodami.
.
Tyberiusz cesarzem został w 14 roku n.e. i szybko stał się niepopularny, szczególnie w kręgach senatorskich. Ostatnie lata panowania Tyberiusz spędził w odosobnieniu na wyspie Capri. Historyk Swetoniusz rozpisuje się o perwersyjnych seksualnych ekscesach Tyberiusza podczas pobytu na wyspie, ale jego świadectwo budzi wątpliwości. Rzym w tym czasie był kontrolowany przez Sejana, dowódcę pretorianów, który zyskał pozycję najbliższego doradcy cesarza. Stosował on terror wobec politycznych przeciwników.
.
Na swoich następców Tyberiusz przewidział ciotecznego wnuka Kaligulę i własnego wnuka Gemellusa, których wezwał na Capri. Tyberiusz zmarł 16 marca 37 roku. Został pochowany w Mauzoleum Augusta. Antyczni pisarze: Swetoniusz i Tacyt twierdzą, że Kaligula i nowy dowódca pretorianów Makron przyspieszyli jego śmierć dusząc cesarza poduszką, ale nie można wykluczyć, że Tyberiusz zmarł śmiercią naturalną. W swoim testamencie cesarz wyznaczył na spadkobierców Kaligulę i Gemellusa. Wkrótce jednak Kaligula przejął pełnię władzy, a Gemellus został stracony.
.
Panowanie Tyberiusza to dla zwykłych ludzi w prowincjach okres spokoju i dobrego zarządzania, ale dla sfer rzymskiej arystokracji czas narastającej tyranii i terroru. Miasto Tyberiada znajdujące się na zachodnim brzegu jeziora Galilejskiego zostało nazwane ku czci Tyberiusza przez Heroda Antypasa.
Według Swetoniusza, Tyberiusz był niezwykle oszczędny. W czasie wypraw wojennych uczestników jedynie żywił nie wypłacając żołdu ani nagród. Znany był też z tego, że stronił od organizacji widowisk, a także bywania na organizowanych przez innych. Tylko raz udzielił pomocy finansowej kilku senatorom, którzy wystarczająco uargumentowali swoje potrzeby.
.
Ewangelie mówią, że to właśnie na czas panowania Tyberiusza przypadła publiczna działalność Jezusa Chrystusa jako nauczyciela oraz jego śmierć.
.
Wielką słabością kulinarną Tyberiusza były ogórki, które spożywał codziennie przez cały rok. W ten sposób cesarz przyczynił się do rozpropagowania uprawy tego warzywa i rozwoju upraw w cieplarniach, gdzie rosły one w skrzynkach na kółkach, które można było odwrócić w kierunku światła słonecznego.
.
Jeśli zaś chodzi o naszą rzeźbę to pochodzi ona z I połowy II w. n.e., została wykonana z białego marmuru a jej wysokość to 165 cm. Jest ona też przykładem tzw. NUDEZZA D'ACHILLE - jest to pojęcie usłyszane przeze mnie od jednej z włoskich przewodniczek, która oprowadzała mnie po Miseno. Jest to pani, która kończyła też historię sztuki, zatem wierzę, że takie pojęcie w jej ramach istnieje, aczkolwiek nie potrafiłam go nigdzie odnaleźć. Chodzi w nim jednak o to, że Achilles, postać z greckiej mitologii, heros i bohater, powszechnie uważany był za ideał męskiego piękna. Stąd też rzeźbiarze przygotowując posągi cesarzy rzeźbili idealne, nagie ciało Achillesa, do którego potem dodawali głowę odpowiedniego cesarza. Wszak boski cesarz nie mógł być np niskim grubaskiem z obwisłym brzuchem, no nie? Stąd też wiele cesarskich pomników, ukazujących nagich cesarzy jest do siebie niezwykle podobnych i wcale nie oddają prawdziwego wyglądu i prawdziwej sylwetki władcy.
.
A żeby było zabawniej głowa naszego cesarza Tyberiusza została do tej statui dodana w wieku XVIII (lub na początku XIX) i jest dziełem rzeźbiarza Carlo Albaciniego.
.
Numer katalogowy naszego dzieła to 6049
Autorka bloga zaprasza wszystkich chętnych na zwiedzanie Podziemnego Neapolu PO POLSKU (również po rosyjsku) oraz na tzw SPACERY Z SOKRATESEM
Kommentare