MUZEUM ARCHEOLOGICZNE
.
Po dziełach z Sekretnego Gabinetu przechodzimy do inego ciekawego działu Muzeum, do sal, gdzie zgromadzone zostały mozaiki. I może o mozaice jako takiej dwa słowa napiszę.
.
Mozaika to technika dekoracyjna polegająca na układaniu ornamentu lub obrazu z małych elementów. W zależności od omawianego okresu historycznego do tworzenia mozaik wykorzystywano m.in. kamyki, szkiełka lub ceramikę.
.
Technika ta była stosowana już w starożytności. Najstarszą znaną nam mozaiką jest odkryta podczas wykopalisk mozaika z Uruk, której wiek szacuje się na pięć tysięcy lat. Bardzo popularna była również w starożytnej Grecji i Rzymie i w zasadzie wykorzystywano ją powszechnie aż do XIX wieku.
.
Tradycyjna mozaika to obraz lub ornament stworzony z niewielkich elementów, które umieszczane są wewnątrz lub na zewnątrz budynków. Powierzchnie, na których miała zostać umieszczona mozaika były pokrywane nie związaną jeszcze zaprawą wapienną, cementową lub żywicą pochodzenia roślinnego (najczęściej do tego celu wykorzystywano matyks z drzewa pistacji kleistej). Na takim klejącym podłożu autor układał poszczególne elementy mozaiki tworząc w ten sposób ostateczny wzór.
Możemy wyróżnić kilka typów mozaiki, w zależności od tego, jakiego materiału używano do jej tworzenia.
OPUS BARBARICUM – to technika układania mozaik z otoczaków (kamieni pochodzących z koryt rzek lub z morza). Tego typu mozaiki znane są ze starożytnej Grecji. Zazwyczaj miały kolor biało- czarny. Niekiedy pojawiały się dodatkowo pola w kolorze żółtym, brązowym lub czerwonym.
OPUS SEGMENTATUM – do tworzenia mozaiki w tej technice wykorzystywano kamienne odpady powstałe podczas prac rzeźbiarskich i kamieniarskich. Mozaiki tego rodzaju były wykonywane w okresie hellenistycznym.
OPIS VERMICULATUM – nazwa tej techniki układania mozaiki pochodzi od słowa łacińskiego vermis – robak. Polega ona na układaniu wzorów, najczęściej obrazów, z ogromną dbałością o szczegóły. Aby odwzorować jak najdokładniej zaplanowany wzór, do ułożenia mozaiki wykorzystywano bardzo drobne elementy – niekiedy nawet o wielkości 1 mm, czyli wielkości robaka. Do wykonania tego typu mozaiki wykorzystywane były kamienie szlachetne, półszlachetne a także metale kolorowe takie jak np. srebro lub złoto.
A na fotografii możemy podziwiać stolik z mozaikowym blatem pochodzący z Herkulanum, dziś znajdujący się w zbiorach Muzeum Archeologicznego w Neapolu.
Autorka bloga zaprasza wszystkich chętnych na zwiedzanie Podziemnego Neapolu PO POLSKU (również po rosyjsku) oraz na tzw SPACERY Z SOKRATESEM
Comments