NEAPOL JAKIEGO NIE ZNACIE
zdjęcie: Ewa Krystyna Górecka
NEAPOL: pokażcie mi inne miasto, w którego granicach znajdują się 4 królewskie średniowieczne zamki (plus 2 królewskie pałace). Słownie: W GRANICACH. Jeśli pominąć Castel Sant’Elmo górujący na wzgórzu Vomero, trzy pozostałe wznoszą się w samym centrum historycznym miasta: Castel dell’Ovo przy via Partenope na lungomare, Castel Nuovo na Piazza Municipio i Castel Capuano u wylotu via Tribunali.
Istnieją jeszcze dwa inne zamki, które zamkami są w zasadzie tylko z nazwy i ze swego architektonicznego kształtu. To Castello Aselmayer przy Corso Vittorio Emanuele i tzw. Castello di Pizzofalcone czyli Villa Ebe, oba wykonane na przełomie XIX i XX wieku przez znanego miejscowego architekta Lamberta Young’a.
Gdybym się bardzo uparła mogłabym wymienić jeszcze co najmniej 3 inne „zamki”, jakie w Neapolu widziałam – prywatne, współczesne rezydencje, które swym kształtem przypominać mają średniowieczne warownie.
Dosyć??
A otóż nie, bo dziś chcę opowiedzieć o zamku, którego, co prawda, już nie ma, który jednak przez prawie 6 stuleci był ściśle wpisany w krajobraz Neapolu.
To Castello del Carmine ze względu na swój kształt zwany też Castello Sperone, czyli Zamek Ostroga.
Był usytuowany pomiędzy dzisiejszą via Nuova Marina i Corso Garibaldi, zaraz przy Piazza del Carmine.
Powstał w 1382 r. z woli Karola III Durazzo, i świadomie został wpleciony we wschodni narożnik murów miejskich. Był najmłodszym ze średniowiecznych neapolitańskich zamków, powstał, gdy 4 inne już istniały, a jego funkcje były tylko i wyłącznie obronne, stąd też nie przewidziano tu żadnych sal reprezentacyjnych, ani żadnego luksusu. Miał on służyć do odparcia ewentualnego ataku ze wschodu lub od strony morza.
Pierwotnie zamek składał się z dwóch cylindrycznych wież, wysokiej baszty i blankowanych potężnych murów wykonanych z piperno.
Pod koniec XV wieku, z woli Ferdynanda I Aragończyka zamek został przebudowany, co było spowodowane poszerzeniem murów miejskich. Mury zostały wówczas wzbogacone o większą basztę tuż przy zamku del Carmine.
W 1512 roku główna baszta z powodu powodzi została uszkodzona i przebudowana w formie kwadratu.
Zamek został zburzony w 1906 roku z powody budowy ostatniego odcinka Corso Garibaldi. Na jego miejscu powstała Caserma Giacomo Sani, zbudowana w stylu neorenesansowym, która w latach 70-tych XX wieku również została umniejszona o całą swą „nadmorską” część z powodu budowy via Nuova Marina.
Z dawnego zamku do dziś zachowały się tylko dwie wieże: Torre la Brava i Torre il Trono, zwana też Torre Spinella. W tej drugiej odkryto ostatnio, podczas przeprowadzanych tu prac restauracyjnych, zamurowane wejście do komnaty, w której, na kilka godzin przed egzekucją, przetrzymywani byli więźniowie skazani na śmierć. Następnie byli oni prowadzeni wzdłuż murów miejskich w kierunku kościoła Sant’Eligio Maggiore do tzw. zaułku westchnień (vicolo dei sospiri), gdzie przechodząc pod łukiem Sant’Eligio (tam znajduje się też tzw. sala westchnień) wprowadzani byli na Piazza Mercato, na którym przeprowadzano egzekucje.
Autorka wpisu zaprasza wszystkich chętnych na zwiedzanie Podziemnego Neapolu PO POLSKU (również po rosyjsku) oraz na tzw SPACERY Z SOKRATESEM
Comments